اک اگهاڙي ٿي لڪي لهرون ڍڪي۔
دل بکاري باهه جا شعلا ڦڪي۔
زندگي يا وهڪرا يا زلزلا،
جيستائين جر ٿڪي يا ٿر ٿڪي۔
کک، خوشبو ۾ لڪائي ٿي هوا،
بيت بازيء جي بهاني ٿي بڪي۔
دوستو ، ڌرتي به وينديآ ڌڏي،
ڏوهه ڪهڙو جيڪڏهن دل ٿي ڏڪي۔
چنڊ کي چهٽيس ته ڪوٺيس ڪهڪشان،
تانگهه ٿي هر ماڳ اڳتي تڪي۔
گفتگو منهنجي گلي پنهنجي منجهان،
ڳاٿڻا استاد ڳائيندا ته ڪي۔
(بخاري)
کوئی تبصرے نہیں:
ایک تبصرہ شائع کریں