زندگي جو تو ڏنو، مون سو وتو،
ساٿ تنهنجو ڪيترو، ناهي پتو !

زندگي هر آس، تنهنجي ٿي پئي،
آ ڏچو مون لاءِ پر، سمجـﮬـو نه تو !

پيار جي ٻولي سدا، ٻولي پيو،
من پرينءَ جي پيار ۾، اهڙو رتو .

تو پڄاڻان محب، ڏس هر ويل هي،
آ ڏکن جو من اندر، ميلو متو.

پيار جي ڪا ڇانوَ، ناهي ’عائشه‘،
زندگي پيئي سڙي، ڏينهڙو تتو.

سنڌ

تــــون سنڌي ٿــي ٿو سنڌ ڇڏين،
تون ڪاتي ٿي ٿو ڪنڌ ڇـــڏين،
تـــون رانـــدي ٿـــي ٿو رند ڇڏين،
تون مئـــڪش ٿــي ٿو منڌ ڇڏين،
مان تــو لاءِ پــــاڻ نـــه روليـــندس،
مان ٻيـــجل ٻيو ڪـــو ڳولينــدس.

ظرافت

ڪـو صـلح سُـــڪَرَ جــو سيرُ کپي،
مون کي ٻڪري سان گڏ شيرُ کپي،
نه ڪـــو سسئي نه ڪــــو ڏير کپي،
نــه ســـاڙ حســـدُ ۽ مــــيـــر کــپــي،
ٻـــيـــا ڀـــاڳ فـــساد جـــا ڀوري ڏيو.

مـــان ساگر ٿيان مان ساحل ٿيان،
الله ڪــــري مـــان عـــادل ٿــــيان،
جو قـــاتـــل ان جـــو قاتـــل ٿــيان،
جو در تـــوهـــان جـــي سائــل ٿيان،
هو ماس ڪُـلهن تـان ڪوري ڏيو.
مون کي اڳيـون صديون سوري ڏيو.

ڀــــل مــون کــي هٿن ۾ هر ڏيو،
ڀل چيلهه تي ڪُنجيل ورُ ڏيو،
هـــر جـــوءِ ۾ جـــالــر جـــر ڏيـو،
ڀــل مــون کــي غــريبي گهر ڏيو،
پــر گهــر جـا ساٽ نه سوري ڏيو.
مون کي اڳيون صديون سوري ڏيو.
ها پنهــــنجن يـــا ڪِ پــراون سان،
دمـــســاز دلـــيــــري داون ســــــــان،
هي شــيشن ســـان يا ڪاون سان،
هـــي پرتـــي جـــي پـــڙلاون ســـان،
هُو جــهونــا ڳـــڙ ڀـــي جـــهوري ڏيو.
مون کي اڳيون صــديون سوري ڏيو.
نه ئي دوکي جــو ڪـــو داءُ کـــپـــي،
مـــون کـــي پرت کــپي ۽ ساءُ کپي،
نــه ڪــي ڏاڍن جـــو پـــڙلاءُ کـــپـي،
نه ڪي چالاڪي جو ڪو پاءُ کپي،
مــون کـــي ســـر تــارازيءَ توري ڏيو.
مون کــي اڳيــون صديون سوري ڏيو.

……………
پيرل قنبر