زبان بند رکو

زبان بند رکو
چپ سبي ڇڏيو پنهنجا
۽ سوچ لوچ کي
تالي ۾ بند رکي ڇڏيو
ڀلي هو اونڌي ڪري يا سنئين
هُن جي ، سلطنت آهي
موج ۾ گهاري
اوهين ٻه لڙڪ نه لاڙيو
نه ئي ڪريو پِٽڪو
اکيون پٿر جون رکو
۽ رکو نه بينائي
سڄاڻ ويس کي لاهيو
ضمير جي تَن تان
اگهاڙي روح کي
مردار جسم کي هاڻي
ڪفن نه روشنيءَ جي هٿان پارايو
سدائين هاڻ انڌيرن کي
بس ڪيو سجدا
جيئڻ جي آس ۾ بيشڪ
مئل رهو سارا

***
ميئڪش سومرو