هونئن ته مِٽيءَ جي چپٽي آهيان،
جيئي سنڌ ته ڌرتي آهيان.
خاڪي، نوري، فاني، باقي،
سچ پچ ساٿي سڀڪي آهيان.
عربي، عجمي آهيان ئي پر،
روسي، هندي، چيني آهيان.
سڀ کان اڳ ۾ انسان اڳ تي،
سنڌي ـــــــ سنڌي، سنڌي آهيان.
بوڙئي جھڙي منهنجي هستي،
سنڌو واري مستي آهيان.
سانگين سان گڏ سالگرهه مان،
وڇڙي ويس ته پوءِ ورسي آهيان.
تاريخ آهيان قوم قويءَ جي،
نه ته مرقد جي تختي آهيان.
ڏيڍ ڏنگايون ڏاري ڄاڻان،
مظلومن جو مددي آهيان.
مِهر ته مکڙي ماڪ ـــ ڦڙا مان،
قَهر ته ڪرندڙ بجلي آهيان.
جوت رتيءَ تي پريت پتنگو،
سنگ سڳندي، رنگي آهيان.
عشق ۽ عقل حقيقي ساٿي،
سونهن سچيءَ جو سنگتي آهيان.
آجو پيار ملي پوءِ پيارا،
سولو ويندو سرچي آهيان.
آزادي استاد تنواريان،
ماڻهن جي مان مرضي آهي
کوئی تبصرے نہیں:
ایک تبصرہ شائع کریں