اتوار، 6 مئی، 2012
آويءَ آويءَ ٻرندو آهيان.
آويءَ آويءَ ٻرندو آهيان.
پـَـل پـَـل منجهه پـَـڄرندو آهيان.
ڏهه َڏهه ڀيرا ڏينهن سـَـڄي ۾،
جيئندو آهيان مـَـرندو آهيان.
سوچـُـن جي ساگر ۾ اڪثر،
ٽـُـٻندو، ٻـُـڏندو، تـَـرندو آهيان.
ڪيڏيءَ مهل، الائي ڪاٿان،
ڪنهن لئه واپس وَرندو آهيان؟
هرهڪ ڪاريءَ راتِ جي ڪـُـکِ مان،
بڻجي باکَ اُڀرندو آهيان.
ويڻ ٻـُـڌي وِهـُـه جهڙا ڪنهن جا،
سرنديءَ آ هر ٽرندو آهيان.
ڪڏهين پربت وانگر اَڻ- ٽـَـرُ،
ڪڏهين ڳـُـڙَ جيان ڳـَـرندو آهيان.
ڏاڍن کان ڏَرُ ناهي ٿيندو،
ڏٻرن کان مان َڏرندو آهيان!
(جنوري 1975ع)
**********
آٿم ناٿن شاهي
سبسکرائب کریں در:
تبصرے شائع کریں (Atom)
کوئی تبصرے نہیں:
ایک تبصرہ شائع کریں