جمعہ، 4 مئی، 2012
ڪو ته چوي
چُپ چاپ مِٽيءَ کي ڪو ته چوي
ها ڪو ته چوي ها ڪو ته چوي
ڪو ڳائي اهڙو گيت نئون
جو ٽوڙي سڀ زنجير ڇڏي،!
ڪو جوڙي اهڙو عشق نئون،
جو بدلائي تقدير ڇڏي!
چُپ چاپ پکين کي ڪو ته چوي،
نئين صُبحن ۾ مخمورٿين،
ڪي اهڙيون ٻولن ٻولڙيون،
جو ٿڪ دلين جا دُور ٿين!
چُپ چاپ اکين کي ڪو ته چوي،
بي رنگ رُتن جِي ويلا ۾،
ڪا چانڊوڪيءَ جي ريت ٿين،
نئين خوابن جي مهڪار کڻي،
من اُجڙيل هر جو ميت ٿين!
چُپ چاپ سکين کي ڪو ته چوي،
هي ٽاڻو آهي دردن جو،
ڪي ٽهڪن کي انداز ڏين،
ڪي سرگوشين جا شعر لکن،
ڪي ڇيرن کي آواز ڏين!
چُپ چاپ پرينءَ کي ڪو ته چوي،
هِي بارش ناهي وڇڙڻ جِي ،
ڪا معنى ارپي خوابن کي،
ڪا خواهش ناهي وکرڻ جِي،
ڪُجهه روڪي هاڻ حجابن کي!
چُپ چاپ هوا کي ڪو ته چوي،
خاموش سُتل هِن پن ڇڻ ۾،
ڀل کولي هُن جا وارَ ڇڏي،
هن شامن جو ڪجهه زنگ لهي،
ڀل مهڪائي سنسار ڇڏي!
چُپ چاپ نگر کي ڪو ته چوي،
ها! ڪوته چوي، ها ڪو ته چوي،
هر اُلڪي جو احساس ڪري،
هر جذبي کي ڪا خوشبو ڏي،
هر رستي تي ڪو واس ڪري!
ها ڪوته چوي ها ڪو ته چوي!
نوٽ : هي خوبصورت نظم ايوب کوسي جي شاعري جي ڪتاب” ڪنارن جا سڏ“ جي صُفحي نمبر 118 تان ورتو ويو آهي
سبسکرائب کریں در:
تبصرے شائع کریں (Atom)
کوئی تبصرے نہیں:
ایک تبصرہ شائع کریں