ڪيئن هُٻڪار کان هٽي ماڻهو؟
ڪيترو روح کي ڦٽي ماڻهو؟
منهن مٽي جو وَيو زمانا ٿيا،
ڪاش! هن موڙ تان مٽي ماڻهو.
ڪيئن چئجي ته پيار هارائي،
پوءِ ڀي کوڙ ٿو کٽي ماڻهو!
ڪو ته آڪاش جئن به هوندو آ،
پر ته هرڪو نٿو پٽي ماڻهو.
روز ٿو انت پاڻ تي آڻي،
روز ٿو پاڻ کي لٽي ماڻهو.
****
اقبال رند
کوئی تبصرے نہیں:
ایک تبصرہ شائع کریں