ڪو ٽاڻو ٽڪهن جو، ڪا ويل ولوڙن جي
هي عمر ڪٿا ڀاسي لمحن جي ڊوڙن جي
معبود انا هن جي هوءَ ته نور نسور آ
ڳڻ ـ پهه ڪندو سو ڪهڙي مٽيءَ جي پنوڙن جي
روبوٽ رياست ۾ روحن جو ڪڇڻ اهڙو آ،
ڄڻ تيل ـ ڪڙهائيءَ ۾ سرٻاٽ پڪوڙن جي.
جنهن ڏينهن پرين ملندا تنهن ڏينهن مري ويندس،
آ هير پيل مونکي زهر آب وڇوڙن جي.
مس ڪال سندءِ ساڳي، ڪنگال اسين ساڳيا،
احساس تي ساڳي آ، هڻ ـ مار هٿوڙن جي جي.
آقا جي نيت ڇا آهي هر هر ٿو اچي ڪاهي،
ڪا لوڌ لنگورن جي، ڪا ڀيڙ ڀڳوڙن جي.
جاني ٿو غزل ڳائي، ڏاهو ٿو سڙي سوچي،
هن ڄٽ ڪٿان آندي هي ڏات ڪروڙن جي.
---
جعفر جاني
کوئی تبصرے نہیں:
ایک تبصرہ شائع کریں