وائي
قمر شهباز
_____
رات چانڊوڪيءَ رَتلَ،
ڪا پَلڪَ ترسين ته ها!
چنڊ جي چانڊاڻ ۾ ها
مَچَ چاهت جا مَتَل،
ڪا پلڪ ترسين ته ها.
گهُورَ جي گهراءَ ۾ ها
ساهه سالن کان سُتَل،
ڪا پلڪ ترسين ته ها.
ڪنهن جي اکڙين ۾ ڏٺو مون
توکي روئيندو او اجل،
ڪا پلڪ ترسين ته ها.
مون چُميو ڪنهن چنڊ کي هو،
سي پيارا هاءِ پَل،
ڪا پلڪ ترسين ته ها.
منهنجي جهولي ۾ جهُليو هو چنڊ،
ڪنهنکي ڪهڙي ڪل،
ڪا پلڪ ترسين ته ها.
کوئی تبصرے نہیں:
ایک تبصرہ شائع کریں