تون ۽ مان ٻئي هڪ هجون - احمد خان مدهوش

تون ۽ مان ٻئي هڪ هجون، هڪ هجون او هڪ هجون،
پيار ۾ ”مدهوش“ ٻئي، هڪ ٻئي جي لِڪ هجون.

تون نڪي مون کان پري، مان نڪي توکان پري،
هڪ ٻئي جي واسطي، ڄڻ منڊيءَ جي ٽِڪ هجون.

تون نڪي مون کي ڇڏين، مان نڪي توکي ڇڏيان،
هڪ ٻئي جي واسطي، ٻئي ڄڻا ڄڻ ڳِڪ هجون.

تون نڪي مون لئه سِڪين، مان نڪي تو لئه سِڪان،
هڪ ٻئي جي واسطي، ساهه واري سِڪ هجون.

تون مٺو مون کي لڳين، مان مٺو توکي لڳان،
هڪ ٻئي جي واسطي، پيار جهڙي پِڪ هجون.

تون نڪي مون کي ڇڪين، مان نڪي توکي ڇڪيان،
هڪ ٻئي جي واسطي، ڇيههَ کان وڌ ڇِڪ هجون.

تون سهارو منهنجو ٿي، مان سهارو تنهنجو ٿيان،
هڪ ٻئي جي واسطي، ڀرجهلا ۽ ڀِڪ هجون.



***
احمد خان مدهوش