مڃان ٿو ديس دل کي، نئين ،سگهي رت جي ضرورت آ،
مگر رت کي وري ڀاڄي، ڳڀي، ڀت جي ضرورت آ.
لُٽاشو، ميروڙو سنڌوءَ جو پاڻي پيا اسانکي ڏيو،
اسان ڪاٿي پڪاريو آ ته شربت جي ضرورت آ.
ڀڄي پئي چيلهه پر ماريءَ جي پر چوٽي چٿي ناهي،
اڃا هن نانگ کي لَت جي مٿان لت جي ضرورت آهي.
الائي ڪيتري ڪوشش کپي هڪ قوم ٺاهڻ لاءِ،
جڏهن هڪ نظم جوڙڻ لئي به محنت جي ضرورت آ.
قسم حق پاڪ جو، ان کان وڏو ٻيو ڪُفر ئي ڪونهي،
اُتي انصاف چئجي، جاٿي لعنت جي ضرورت آ.
غلامي ، غير، غم ڇاجا، غريبي، عرض ڪجهه ناهن،
فقط هر عين ۾ هڪ غين غيرت جي ضرورت آهي.
پُڇن ٿا: ” سنڌ ۽ سنڌين جي ڇو تسبيح پيو سورين؟“
چيم: هاڻي پڇاڙي آ، عبادت جي ضرورت آ.“
”بخاري“ سنڌ، سنڌي ۽ سدا سنڌوندي دائم!
نه ڪوثر جي، نه حُورن جي ، نه جنت جي ضرورت آ
کوئی تبصرے نہیں:
ایک تبصرہ شائع کریں