نثار ٻانڀڻ: ڪچا ڦڪا بيت

 1
ٻه ٽي ڪڙيون مون گهريون پر مليون گنج
لهي آئين هنج پرين پڪل انب جيان.
2
ڪيڏا ويچارا ڏٺم سرديءَ ساه سُڪايا
ڳريل ڪپڙا پُسائيا نينگر ڍير ميڙيندي.
3
جهريو جهريو جيءُ هي منهنجو ائين آهي
بارش جيئن آهي سياري جي شروعات جي.
4
لکڻو هيم نظم ڪو لکجي بيت ويا
تولاءِ گيت چيا پره سنجهي جي وچ ۾.
5
منهنجا خواب سنڀالجانءِ مون کانپوءِ پرين
اوڏي مونکي ٿي وڻين يا مان پسان خواب پيو.
6
ڪاڳر تي ڪجهه ناهي لکيو مون لفظ ڪڏهن
سهڻا خواب ڏسين جڏهن مون ڏانهن بي اُماڻجان.
7
برسات وٺي آ وڏ ڦڙو تنهنجي پيار جيان
اندر مان ٿو اوريان پهرين ڦوهار جيان.
8
تڪڙو تڪڙو مينهن آ ڄڻ ٿي دل هلي
تو ڀي مِلُ ڀلي مون سان اچي مينهن ۾.
9
وقت ائين وسندو ۽ وڄندو آهي جيئن مينهن
توسان منهنجو نيهن رهندو ڏينهن قيام تائين.
10
توکي ياد ڪيان ويٺو سيءُ سهان
*ڪافي پيءُ چوان تون جي اچين مند ۾.
11
سيءُ سڪائي سَنَڌَ ٿو منهنجا او پرين
جيڪر تون گُهرين سردي سور ڇڏي ڏئي!
12
منهنجا خواب ڏسي ورتي منهنجن نيڻن ۾
منتر ڦيڻن ۾ تنهنجو ڇو ويساه وڌيو.
13
ماڻا مينهن جا مونکي واه وڻن
پن جيئن ڇڻن سياري جي پڇاڙ جا.
نثار ٻانڀڻ