رئو تنهنجو وڏو ڪو بي حيا آهي
ڦڪي چولي مٿان ڳاڙو رئو جيڪو
پهري پئي تون ٽلين هر هر
اُڃايل منهنجي نيڻن تي
ٽِلي پيو هوکِلي پيو هو
رئو تنهنجو وڏو ڪو بي حيا آهي
ڪڏهن اُڏري هوائن ۾
ڪڏهن ڀَاڪُرين ٻانهن ۾
ڪڏهن ڪُلهن تي بي قابو
سِرڪيل هو رهي پيو ٿو
رئو تنهنجو وڏو ڪو بي حيا آهي
ڪري سرگوشيون ويٺو
تنهنجي سيني لڳِي ويٺو
تنهنجي دل جي ڌڙڪن کي
ڳڻيندي هر هر ڪِري ويٺو
رئو تنهنجو وڏو ڪو بي حيا آهي!
ٻَڌي وارن کي تو مِٺڙي
مٿي تي تو ڇڏيو ويڙهي
اهو ويري بڻيو منهنجو
پنهنجي وچ ۾ رهي هر پل
رئو تنهنجو وڏو ڪو بي حيا آهي!
ڪڏهن چيلهه سان ٻڌجي پيو ٿو
ڪڏهن ڪافر پُٺيءَ تنهنجيءَ تي
ڪڏهن ڇڪبو ۽ سرڪندورهي ٿو پيو
رئو تنهنجو وڏو ڪو بي حيا آهي
پگهر بوندون اگهي ٿو هو
ڪڏهن چهرو ڍڪي ويٺو
ڪڏهن ڳل تنهنجا چمي ويٺو
ڪڏهن چپڙن ۾ اچي مُرڪي
رئو تنهنجو وڏو ڪو بي حيا آهي
ڪڏهن ٿو هنج ۾ ويهي
ڪڏهن ٿو وارهو سهيڙي
ڪڏهن هٿڙن کي سهسائي
ويٺو مونکي هو تڙپائي
رئو تنهنجو وڏو ڪو بي حيا آهي
نثار ٻانڀڻ
کوئی تبصرے نہیں:
ایک تبصرہ شائع کریں