صدين کان درد جي انتها کي ڀوڳيان ٿو
سنڌ تنهنجي پراڻي گهاوَ کي ڀوڳيان ٿو
ڄمي برف ٿي ويل اوپري احساس جيان
هر لمحو لهندڙ چڙهندڙ ساه کي ڀوڳيان ٿو
سنڌ جي نيڻن کي پڙهيو آ مون عمر ساري
ٻاٽ اُوندهه جو سينو چيري ويساه ڀوڳيان ٿو
اُداسيءَ جو لڏو لٿل آهي منهنجي زمين تي
سنڌ سوڳواريءَ جي نذر ٿي اهو نياءُ ڀوڳيان ٿو
نثار ٻانڀڻ
کوئی تبصرے نہیں:
ایک تبصرہ شائع کریں