ڪي جو ويندا ته پَتو ڪنهن کي نه پوندو آهي،
ڪي جو وِيندا ته ڪيئي شهر رُلِي ويندا آهن.
ڪِن کان بيزار زمانو به ته ويٺا هوندا،
ڪن جي هُوندي آ ضرورت به اُٿِي ويندا آهن.
ڪن جي قبرن تي رڳو وارث هڻندا آهن ڪتبو،
ڪِن جا هر دل جي مٿان ڪَتبا لڳي ويندا آهن.
(سرڪش سنڌي جي زخميءَ کي ڀيٽا)
کوئی تبصرے نہیں:
ایک تبصرہ شائع کریں