زندگيءَ کي خود ڀوڳيون پيا،
ڏوھ ڪھڙي جي سزا ڀوڳيون پيا.
زندگي ماڻڻ لاءِ ھوندي آ ٻڌو،
پاڻ ڇو تنھن کي ڀلا ڀوڳيون پيا.
بس فقط ھڪڙو ڀرم ھو دوستي،
تنھن جا پڻ ٽڪرا ٿيا ڀوڳيون پيا.
ويو ڀُري ويساھ رشتن جو مگر،
گھاوء جي پيڙا اڃان ڀوڳيون پيا.
شخص ھڪڙو آ جو وسري نٿو،
ھا ، ڀلائي جا سلا ڀوڳيون پيا.
يار! تنھنجي ڪنھن جفا جو ناھ ڏک،
پاڻ پنھنجيءَ وفا ڀوڳيون پيا.
ڏوھ ان ۾ ٻئي ڪنھن جو ڪين آ،
پنھنجي ڪرڻيءَ جي بَھا ڀوڳيون پيا،
پاڻ ڪٿي ” آسي“ خُدائي ھُئي گھري،
ٻُڪ ۾ زخم اي دُعا ڀوڳيون پيا!ـ
آسي زميني
کوئی تبصرے نہیں:
ایک تبصرہ شائع کریں