مبارڪ! پلصراطي پيچري تان زندگي گزري!
قيامت هئي نسوري، اڌ صدي، پر سا به ٿي گذري.
زمانو هو بيابان، مُنهنجي وِک وِک پر خيابان هئي،
لڳو ٿي دوزخي دڳ تان سواري جنتي گذري.
گهڙي محفل ۾ مچڻو هو، گهڙي مقتل ۾ ملهڻو هو،
دما دم ڪشمڪش ۾ پنهنجي پُوري زندگي گذري.
گواهه آهن ٻِٽا ڀاڪر، ڊگها بوسا جوان وِڄ جا،
وَهي منهنجي ڇهي شعلا، شرارن کي چُمي گذري.
الائي دلڪشي ڪهڙي آ، آئيندي جي ديدن ۾،
تڪيندي، سهڪندي، ڊڪندي ٿي ايڏهن هر گهڙي گذري.
مِٺو هو يا ڪڙو پر عشق جو آواز پئي گونجيو،
لَنگهيو ٿي چيٽ ڳائيندي، ڪندي ڪوڪون ڪتي گذري.
جڏهن تنهنجون ملاقاتون به ٿي ڪاتيون کتيون اک ۾،
تڏهن عيدن جي ڏينهن تي به ٿي ويڌن وڏي گذري.
اڪيلائيءَ جي موسم ۾، اداسائيءَ جي واديءَ ۾،
تصور جي اُٺي برسات، يادن جي ندي گذري.
بخاري، زندگي محبوب آ، هڪ هڪ ادا هنجي،
ڪڏهن سهڻي سُکي گذري، ڪڏهن ڏاڍي ڏکي گزري.
کوئی تبصرے نہیں:
ایک تبصرہ شائع کریں