اسان جي وارثي ڪريو
موئن جي دڙي جيان وڃون ٿا لٽجندا پيا
اسان جي عاشقي پرين
اداس موسمن جيان لڳي ٿي بيحسي رڳو
نه مهڪ جو بدن نرم
نه سوجهرن جوئي سهن
نه شام ڪا ميرانجهڙي
نه ئي صبح جي بانسري
اسان جو ڪو حصو بڻيو
نه چنڊ ئي کلي ڏٺو
نه سج ئي مڙي ڏٺو
نه تارڙن جي قافلي
اسان جي آجيان ڪئي
نڪي گلاب راه ۾ اسان جا منتظر رهيا
نڪي ڪنواري ٻانهن ۾
اسان جي عشِق جا ڪنگڻ ٿا گيت ڳائي رڪس ڪن
اهوئي دردي شام بس
اسان جي دل جي ڪاٺ کي
سري جيان لڳي ويو
کوئی تبصرے نہیں:
ایک تبصرہ شائع کریں