ڇا ته آهون ڪيون منهنجي زخمي چپن.
جهل مسيحا تريون، ڪير ڪوڪا ڪڍي،
اڄ به انسان ۾ پاتيون جهاتيون جهڳن.
هُو پون پنڌ جي، تون به پيڇو ڪجان.!
پير ڊاهي متان.! واءُ ڏئي ڪو وچن.
او مسافر.! اُٿي ڇانوَ تنهنجي نه آ،
پريان پاوڪ اچي ٿي ڇپون ٿيون ڇڄن.
موت نچندو اچي، صليب ڏانهن ٿو چڪي،
مان نه ٿو چاهيان پر وکو ن ٿيو کڄن.
اڄ نــــــماڻـــــا وري پاڇو پيڙي پـــيو،
مان به اڏري سگهان هان، گهُمان هان گگن.
*****
نماڻو سنڌي.......
کوئی تبصرے نہیں:
ایک تبصرہ شائع کریں